Zuid-Georgia en Grytviken

Zuid-Georgia (wordt ook wel geschreven als Zuid-Georgië), wordt bewoond door miljoenen zeevogels en zeehonden en heeft één van de grootste koningspinguïnkolonies ter wereld. Ook leven er macaronipinguïns, ezelspinguïns en kinbandpinguins. Tot de zeevogels die hier leven, behoort ook de grootste vliegende vogelsoort ter wereld: de grote albatros. Daarnaast wonen er nog 3 andere soorten albatrossen: de wenkbrauwalbatros, de grijskopalbatros en de roetkopalbatros.

Aan de noordzijde van het eiland ligt de havenplaats Grytviken. In het begin van de 20e eeuw richtte de Noorse zeekapitein Carl Anton Larsen hier een walvisvangst- en zeehondenjachtstation op. Hij koos deze locatie uit nadat hij het eiland tijdens de Zweedse Antarctische Expeditie, van 1901 tot 1903, al eens had bezocht. In het water rondom Grytviken leefden vele dieren, waardoor er perfecte kansen ontstonden om aan de wereldwijde vraag naar walvisolie en andere producten te voldoen. Met onbeperkte mogelijkheden om te vissen en walvissen te vangen, was dit de ideale plek om het station neer te zetten. De 60 jaar daarna werd er op een niet-duurzame manier veel gejaagd op zeedieren, waardoor het aantal walvissen en zeehonden dramatisch daalde, totdat ze zelfs in het gebied volledig verdwenen waren. De jagers hadden geen andere keus dan de deuren van het station voorgoed achter zich dicht te doen.

Sir Ernest Shackleton heeft tijdens zijn Antarctische Expedities het eiland Zuid-Georgia verschillende keren bezocht. In 1922 is hij onverwacht overleden aan een hartaanval, tijdens het begin van een nieuwe expeditie. Zijn vrouw koos ervoor om Sir Ernest Shackleton te laten begraven op Zuid-Georgia. Zijn graf ligt in Grytviken.